PELINAEUS

PELINAEUS

mons Chii altissimus est. Ita Strabo l. 4. Πελιναῖον ὄρος ὑψηλότατον τῶ εν τῇ νήσῳ. Aelian. scribit Πελινναῖον, l. 16. de Animal. c. 39. Ita etiam Pindari Scholiastes Pyth. 10. Unde Πελινναῖος ὁ Ζεὺς εν Χίῳ apud Hesychium, et Phavorinum. Hinc in Dionysio pro eo quod vulgo legitur.

Καὶ Χιὸς ἐλιβάτου Πελληναίου ὑπὸ πέξαν.

rescribendum, ἠλιβάτοιο Πελινναίου. Ita enim legisse Avienum docet versio:

Tumque Chius patulae prospectans arva Pelinnae.

Sub hoc monte vetustissimae Chiorum historiae referunt, quondam latuisse draconem μεγέθει μέγιςτον, portentosae magnitudinis, qui insulares aliquandiu territavit sibilis suis donec incendiô absumeretur. Rem narrat Aelian. ubi supra. A dracone tam immani Chii mons, quem diximus, Phoeniciô sermone vocatus est Peli naas, i. e. stupendi serpentis, Bochart. l. 1. Channaan, c. 9. Nic. Lloydius.